"Dank je voor je zorgen’ zou de beste terugkoppeling zijn"

Van Dorsten startte onlangs via ISO-point als SHE Officer bij C&D Foods in IJmuiden, een bedrijf dat diervoeding produceert. De focus is momenteel gericht op het uitvoeren van een nulmeting om te kijken waar het bedrijf staat qua veiligheid. In het algemeen houdt hij zich bezig met veiligheid, welzijn en milieu.
Toen eind jaren tachtig het onderwerp veiligheid steeds meer in beeld kwam, liep hij al aardig wat jaartjes in de VGWM sector mee. “De eerste veiligheidskundige meldde zich begin jaren negentig. Mijn interesse was gewekt.”

Voordat hij bij zijn huidige opdrachtgever startte was hij twee jaar bekend met soortgelijke werkzaamheden. “Daar had ik dezelfde taken en verantwoordelijkheden als nu. Bij de werkgever daarvoor begon ik als supervisor. Een groot opslagbedrijf van metalen, koffie en cacao. Hier zag ik als supervisor al snel dat ik zowel systemen als het menselijk gedrag moest veranderen binnen mijn afdeling. Op de grote terreinen, waar opslag van metalen op verschillende plekken plaatsvindt, zag ik vele risico’s en daar ben ik direct mee aan de slag gegaan. Dit werd opgemerkt en na acht maanden liep ik als kersverse veiligheidskundige door het hele havengebied van Rotterdam. Ik begon direct met mijn MVK opleiding.”

Na het behalen van zijn MVK-diploma volgden vele verdiepingscursussen, waaronder ADR, ATEX, Surveyor en GMP. “Mijn kennisgebied ligt voornamelijk op het logistieke vlak,” vertelt Mark. “Ik heb meer dan dertig jaar ervaring op dat gebied en heb vaak gezien hoe het fout kan gaan. Ik ben begonnen op een logistieke afdeling waar ik heb leren omgaan met heftrucks, rangeervoertuigen en palletheffers. Ik heb wagens, wagons en boten met chemicaliën gelost. Handmatig containers gelost, gevaarlijke stoffen gelost en opgeslagen. Ik heb met allerlei problemen, bijna ongelukken en incidenten te maken gehad. Nu ben ik werkzaam in een fabriek met veel machines en ga ik eerdaags een cursus machineveiligheid volgen. Ook op dit vlak wil ik alles weten om te zorgen dat de medewerkers die aan de machines werken, dat veilig kunnen doen. Ik wil graag weten waar ik over praat en vind het belangrijk om goede duidelijke adviezen te kunnen geven.”

Mettertijd heeft Mark veel zien veranderen in bedrijven. Waar er vroeger van uit werd gegaan dat ‘een ongeluk in een klein hoekje zit’, zag hij een gedragsverandering optreden die meer gericht is op preventie van ongevallen. Ook in systemen wordt preventief werken doorgetrokken. Het menselijke aspect vindt Mark het leukst in zijn werk: “De manier van communiceren is erg belangrijk. ‘C'est le ton qui fait la musique’, oftewel hoe je iets zegt is bepalend voor hoe het opgevat wordt. Je zegt niet tegen iemand dat hij het verkeerd doet. Je vraagt wat hij aan het doen is en vraagt wat de risico’s zijn. Vaak weet iemand echt wel wat hij aan het doen is en wat de risico’s inhouden. Je moet duidelijk maken dat je je zorgen maakt om het welzijn van iemand in plaats van als een agent medewerkers op de vingers tikken. Zodra ze merken dat je een tool bent die tussen de lagen van de organisatie opereert, en dat je ook voor de veiligheid en het welzijn van de medewerker knokt, weten ze je snel te vinden. Ook dat schakelen en vertalen van de problematiek, in alle lagen van de organisatie, is iets wat mij ligt.”
Het aanspreken op onveilig gedrag bij collega’s of contractors vormt volgens Mark vaak nog een hoge drempel. Zeker als een persoon ouder en hoger in rang is. Aan de andere kant; het acceptatievermogen om geïntervenieerd te worden moet nog een lange vlucht maken. “Gewoon een ‘dank je voor je zorgen’ zou de beste terugkoppeling zijn. Dat is nu nog vaak niet zo.”

Het is belangrijk dat er op een juiste manier op onveilige situaties gereageerd wordt, meent Mark. Dat het management de acties van de veiligheidsmedewerker ondersteunt en dat onveilige situaties op de werkvloer zichtbaar opgepakt worden. Vooral de communicatie van direct leidinggevenden naar de medewerkers op de vloer moet goed verlopen. "Je ziet vaak dat het bij het management wel goed zit, maar de schakeling naar beneden zorgt vaak voor spanning en onbegrip. Dat is mijn werkgebied. Het is lastig als je veel discussies hebt over de zin en onzin van veiligheid. Hoever moet je gaan en hoe bepaal je de risicofactor. Als er iets gebeurt wat ik over het hoofd heb gezien, reken ik het mijzelf altijd aan. Maar ik heb een heerlijk beroep en stop ziel en zaligheid in mijn werk. Ik ben er trots op dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan een stuk veiligheid binnen ieder bedrijf waar ik gewerkt heb.
Ook buiten mijn werk kan ik het niet laten om mensen aan te spreken op veiligheid.”