‘Veiligheid eerst en daarna de storing verhelpen’

Interview met Veiligheidskundige Esther Koster

Omdat ze te jong was voor de politieopleiding koos Esther Koster (24) na de middelbare school voor de studie Integrale veiligheidskunde. Daar bleek haar hart te liggen bij fysieke veiligheid. Haar ambitie veranderde van het politievak naar werken op een HSE- of KAM-afdeling én het diploma HVK behalen. De baan vond ze in 2012 via ISOpoint bij drinkwaterbedrijf Oasen; een jaar later startte ze met de gedroomde opleiding. Koster hoort standaard van mensen die niet bekend zijn met het veiligheidsvak: “Oh, dus je bent beveiliger”. Dat neemt ze ze niet kwalijk: ‘Als je niet bij een bedrijf werkt met een veiligheidsafdeling, is het logisch dat je niet weet wat dit inhoudt.’ Zelf had Koster ook geen compleet beeld van het vak toen ze na de Havo aan de studie Integrale Veiligheidskunde begon. ‘Eigenlijk wilde ik bij de politie, rechercheur worden. Als scholier liep ik wel eens een nachtdienst mee met een kennis die agent was. Maar na mijn eindexamen was ik pas 17 en daarmee te jong voor de politieopleiding. Een agent op de open dag tipte mij de opleiding Integrale Veiligheidskunde, waar ik ook het een en ander over het politievak zou leren.’ Koster ging kijken en wat ze zag, sprak haar aan.

Tijdens de opleiding kwam zowel de sociale kant van veiligheid aan bod, waaronder criminologie, als de fysieke kant. ‘Van tevoren dacht ik dat sociale veiligheid meer iets voor mij zou zijn maar gaandeweg groeide mijn belangstelling voor fysieke veiligheid. Ik had het gevoel dat daar meer uitdaging zat. In het derde jaar heb ik stage gelopen op de HSEafdeling van de Surinaamse oliemaatschappij Staatsolie. Een groot, industrieel bedrijf met complexe veiligheidsvraagstukken. Ik hield me onder meer bezig met de borging van de OHSAS 18001en het opstellen van een RI&E.’ Koster vond dat ‘een hele mooie en leerzame periode’. Tijdens haar studie lag de nadruk minder op de industriële veiligheid. ISO-normen als onderdeel van managementsystemen kwamen nauwelijks aan bod. ‘Mijn stage was wat dat betreft een eye-opener en bleek om meerdere redenen waardevol: eenmaal afgestudeerd vond ik veel sneller een baan dan veel van mijn studiegenoten die zich meer gericht hadden op de publieke sector.’ Na haar afstuderen heeft ze even getwijfeld: verder studeren of meteen gaan werken? ‘Mijn ambitie was op een HSE- of KAMafdeling aan de slag gaan én de opleiding HVK doen. Ik had niet het idee dat een universitaire studie daaraan zou bijdragen, daarom koos ik voor solliciteren. Al snel kon ik als HSE-adviseur aan de slag bij een aannemer op een bouwproject, een baan die ik echt aan mijn stage-ervaring te danken had. Toen belde ISO-point met de vraag of ik interesse had in een functie bij drinkwaterbedrijf Oasen op de afdeling kwaliteitsmanagement. Ik zou voornamelijk met veiligheid en arbo aan de slag gaan. Precies wat ik zocht! Ik was meteen enthousiast en gelukkig kreeg ik de baan.’ Tot haar taken behoren onder andere incidentenregistratie, verzorgen van veiligheidsinspecties, controleren van VMG-plannen en het uitvoeren van interne audits. Ook gaat het team aan de slag met een nieuw managementsysteem dat het werkproces beter ondersteunt. ‘Een mooie klus’, vindt Koster, ‘waarvan ik veel hoop te kunnen leren.’

Oasen is een nutsbedrijf waarvan de aandelen in handen zijn van gemeenten. Koster ziet dat wel terug in de veiligheidscultuur. Bij industriële, hoogrisico-bedrijven luidt doorgaans het motto “we werken veilig of we werken niet”. Als er bij Oasen een storing is, merkt ze dat de eerste reactie is zo snel mogelijk die storing verhelpen, ‘er moet water uit de kraan blijven komen’. Koster: ‘Dat is natuurlijk heel mooi en toont ook de passie van de mensen voor hun werk. Maar we moeten toe naar een werkwijze waarbij veiligheid eerst komt, en daarna het verhelpen van de storing. Gelukkig is die omslag al wel te zien. Gaandeweg heb ik geleerd dat veilig werken tot stand komt door de juiste wisselwerking tussen medewerkers en gemaakte afspraken. Wanneer ik merk dat bepaalde procedures niet worden gevolgd, ga ik eerst kijken wat hier de reden voor is. Valt er misschien wat aan de procedures te verbeteren? In het begin was ik geneigd te zeggen: dit zijn de regels en daar moeten we ons aan houden. Maar zo werkt het lang niet altijd.’ Het mooiste aan haar vak vindt Koster dat bij veiligheid alles samenkomt: mensen, organisatie en techniek. ‘Daarnaast vind ik het mooi om een bijdrage te leveren aan een veiligere manier van werken. In eerste instantie werd ik via ISO-point gedetacheerd, maar inmiddels ben ik in dienst bij Oasen zelf.’

Bron SAFETY!/NR.3/2014- Suzanne van den Eynden
Voor het artikel Klik hier

Terug